Ciekawe, czy rzeczywiście praca oddziałów specjalnych francuskiej policji tak wygląda. Szef zespołu (z uwagi na przyjaźń od dzieciństwa) jest praktycznie na usługach przywódcy jednej z rodzin przestępczych. Zawierane są umowy z ewidentnymi przestępcami, aby utrzymać względny spokój. Nie dziwi wprawdzie opłacanie kapusiów, czy odpuszczanie im drobniejszych przestępstw w zamian na informacje. To istniało nawet w PRL-u. Jednak obraz świata wg "Brygady" jest pesymistyczny. Nad przestępczością nie da się zapanować, można jedynie ograniczać niektóre jej aspekty. Zniesmaczył mnie też odcinek finałowy, gdzie policja blokuje wjazd na autostradę, więżąc pomiędzy samochodami zwykłych obywateli pojazdy uzbrojonych przestępców. Następnie odbywa się regularna bitwa na broń automatyczną. "Cywile" jednak nagle znikli, nie widać ich ucieczki, chowania się w samochodach, czy wręcz ofiar wśród nich. Działanie policji faktycznie mogła zachęcić do brania zakładników, czy użycia ich jako żywych tarcz. A nie chodziło o terrorystów jadących wysadzić w powietrze samolotu, czy budynku, a rabusiów. Skala ryzyka sprowadzonego na zwykłych ludzi przez decyzję policji byłą niewyobrażalna. To trochę jak zamykanie drzwi banku z klientami i napastnikami razem - rzecz obecnie nie stosowana, nawet w Polsce.