SPOJLER

Wyler to był gość. Świetny noir z brawurową rolą Bette. Scenariusz pisał sam autor Casablanci. Sama historia ciekawa choć odrobinę przewidywalna. Warto zwrócić uwagę na równie świetne zdjęcia. Co się nie podobało? Groteskowa postać żony Hammonda. Trochę przegięto z tą aurą tajemniczości wokół niej. Snuła się po planie jak członek rodziny Addamsów. Muzyka była wyważona, słychać ją w odpowiednich momentach, ale niczym wielkim nazwać jej nie można. Ot taki standardzik Hollywood. W ciekawostkach napisane zostało, że zakończenie zostało zmienione. Mam rozumieć, że uszło jej to na sucho? To byłoby lepsze zakończenie niż zostać zabitym przez Morticię. Jednak przyjemność jaką daje mi patrzenie na aktorstwo Bette i konwencja filmu czyni ten obraz bardzo smacznym kąskiem dla kinomanów.

PS. Co to za moda nastała, że ludzie szukają wszędzie niemal drugiego dna? Przecież to noir. W ogóle pojęcie "drugie dno", "głębia" jest dla mnie odrobinę śmieszne, ale to temat na inną dyskusję ;).