Pierwsze kilka minut filmu to rozwleczona ekspozycja i przedstawienie głównych bohaterów dla widzów, którzy nie mieli do czynienia z serialem. W pewnym sensie to rozumiem, bo trzeba było się przedstawić szerszej publice, ale ten motyw został kompletnie olany jeśli chodzi o postacie drugo czy trzecioplanowe przez co wydają się kompletnie zbędne i potraktowane w nieodpowiedni sposób. Billy Walsh jedna z lepszych serialowych postaci tutaj został kompletnie obdarty z czasu ekranowego i wydaje się być statystą. To samo w przypadku Dany Gordon. Rozumiem, że kręcąc film i chcąc do niego upchnąć większość serialowych postaci zawsze ktoś zostanie odsunięty na boczny tor, ale to już lepiej byłoby zrobić jeden czy dwa sezony serialu po kilka odcinków. Efekt byłby znacznie lepszy. Moim zdaniem za dużo tutaj epizodów ludzi ze świata sportu, muzyki, filmu czy celebrytów. Niby jest to oddanie klimatu serialu, ale odnoszę wrażenie, że w pewnych momentach zostało to przesadzone. Billy Bob Thornton świetnie się wpasował, ale też nie miał za dużo czasu ekranowego, by pokazać więcej. Haley Joel Osment nie dość, że wcielał się w synalka buraka to na dodatek strasznie mnie irytował. W sumie nie wiem czemu, ale był strasznie denerwujący. No i sam finał wydaje się zbyt mocno cukierkowy. Mimo wymienionych wad klimat został zachowany, pada kilka niezłych tekstów, główna obsada zaliczyła dobry powrót do swoich ról, więc dało się wyczuć chemię, ale nie jest to produkcja na miarę świetnego serialu. 6/10, ale takie naciągane. Uczciwie 5.